Logopedisch probleem

Stotteren bij basisschoolkinderen

De ontwikkeling van stotterend spreken en de factoren die het uitlokken kunnen verschillend zijn. De meeste jonge kinderen hebben een fase dat het spreken niet vloeiend is, maar sommige kinderen blijven langer stotterend spreken. Sommigen worden lichte tot ernstige stotteraars.

Onderzoek

Tijdens het onderzoek wordt er geluisterd welke stotters er gemaakt worden, hoe vaak deze voorkomen en naar de spanning die ze oproepen. Aan de hand van een vragenlijst kijken we hoe uw kind zijn eigen ernst van stotteren bij verschillende situaties ziet en of dit met een naar gevoel gebeurt. Alle antwoorden uit het onderzoek worden in het therapieplan meegenomen om het stotteren zo compleet mogelijk aan te pakken.

Therapie

Afhankelijk van de ernst van het stotteren, werken we aan het ‘praten zonder stotteren’, dus het zo vloeiend mogelijk spreken wordt met passende technieken met het kind zelf geoefend.

Soms beperkt de therapie zich tot een adviesgesprek met u als ouders, waarin we aangeven hoe u het vloeiend spreken, dus zonder haperen, bij uw kind kunt stimuleren.

Stottert uw kind al langer, dan kan het zijn dat er meer aandacht nodig is voor het zelfbeeld van uw kind. Hoe denkt uw kind zelf over het spraakprobleem en wil hij of zij dit bewust veranderen? De therapie volgt voortdurend de ontwikkeling van uw kind.

Rol van de ouders

Ouders kunnen verschillende rollen hebben, dit is afhankelijk van de ernst van het stotteren. U kunt zelf zo langzaam en vloeiend mogelijk praten als voorbeeld voor uw kind. U kunt uw kind ook helpen met het oefenen van de ademhaling en het zo ontspannen mogelijk spreken. Een andere manier is thuis het ‘om de beurt praten’ stimuleren, zodat ieder kind zonder tijdsdruk zijn of haar verhaal kan vertellen.